Powyżej ghatu Kedar stoi świątynia, którą tłumnie odwiedzają Bengalczycy i hindusi z południowych Indii. Ghat Mansarowar, zbudowany przez radżę Amberu Man Singha, wziął nazwę od himalajskiego jeziora położonego u stóp góry Kailasa w Tybecie, siedziby boga Siwy. Ghat Someswar (ghat władcy księżyca) ma przynosić uzdrowienie. Ghat Ahalja Baj nosi imię władczyni Indora z dynastii Marathów.
Nazwa ghatu Dasaswamedh oznacza, że Brahma złożył tu w ofierze 10 koni (das – konie; aswa – tutaj; medli – dziesięć). Jest to jeden z najważniejszych ghatów w Benaresie. Warto zwrócić uwagę na znajdujące się tu posągi oraz małą świątynię bogini ospy, Sitali.
W 1600 r. radża Man Singh zbudował ghat Man Mandir. XIX-wieczna renowacja ghatu nie przywróciła mu dawnego wyglądu. W północnym rogu ghatu widnieje ciekawy kamienny balkonik. Radża Dźąjpuru Dźaj Singh wzniósł tutaj w 1710 r. jedno ze swych niezwykłych obserwatoriów astronomicznych. Mimo iż nie jest tak godne uwagi, jak obserwatoria w Delhi czy Dźajpurze, powstało jednak w niepowtarzalnym otoczeniu. Uwaga na małpy, które mogą być agresywne.
Ghat Mir prowadzi do Świątyni Nepalskiej, w której znajdują się rzeźby o motywach erotycznych. Na ghacie Dźalsajn zbudowano stanowiska kremacyjne. Między tymi dwoma ghatami, w pewnej odległości od rzeki, mieści się Złota Świątynia. Ghat Dźalsajn przylega do ghatu Manikarnika. Ponad stopniami znajduje się zbiornik znany jako studnia Manikarnika (Manikarnika Weil). Bogini Parwati miała tu upuścić swój kolczyk. By wydobyć go spod ziemi, jej mąż Śiwa, wykopał zagłębienie, które wypełniło się jego potem. Pomiędzy studnią a ghatem leży Carandpaduka, kamienna płyta, na której widnieją ślady stóp Wisznu. Na tej płycie kremowane są ciała ważnych osobistości. Na ghacie znajduje się świątynia poświęcona bogowi Ganeśi.
Nazwa ghatu Dattareja pochodzi od imienia świętego bramina, którego ślady stóp odciśnięte są w miejscu, gdzie stoi teraz mała świątynia. W 1830 r. zbudowano ogromny i wspaniały ghat Scindii, który wkrótce runął do rzeki. Podczas odbudowy zmieniono nieco jego wygląd, ale i tak prezentuje się znakomicie. Radża Dźajpuru jest twórcą ghatu Ramy. Nazwa ghatu Panćganga oznacza punkt spotkania się pięciu rzek. Powyżej ghatu stoi mały meczet Aurangzeba, znanyjako meczet Alamgir (Alamgir Mosque), wzniesiony na miejscu dawnej świątyni Wisznu. Tuż u stóp ghatu Gaj stoi kamienny posąg świętej krowy. Przy ghacie Triloćan z rzeki wystają dwie wieżyczki, a woda między nimi uważana jest za szczególnie świętą. Ghat Radź był przystanią promu do momentu wybudowania tu mostu.
Złota Świątynia
Świątynia poświęcona jest Śiwie, czczonemu jako władca wszechświata, czyli Wiśweswara (Wiśwanath). Niehindusi nie mają tu wstępu. Niegdyś świątynia znajdowała się po drugiej stronie drogi, ale Aurangzeb ją zburzył i postawił meczet. W 1776 r. władczyni Indora Ahalja Baj zbudowała nową świątynię, natomiast złote pokrycie wieżowego dachu, ważące 750 kg, jest darem maharadży Lahore Randźita Singha.
Obok świątyni wykopano Studnię Wiedzy (Gjan Kupor), którą wierni otaczają wielkim szacunkiem, ponieważ ma zawierać ling Siwy, zadbane z pierwotnej świątyni i ukrytą tu przed Aurangzebem.
Złotą Świątynię można podziwiać z piętra domu po przeciwnej stronie uliczki. Przy wejściu do tego budynku zwykle przesiadują żołnierze i czasami zabraniają fotografowania. Wąskie uliczki w rejonie świątyni stanowią ogromny, tłoczny bazar. Miejsce warto odwiedzić wieczorem.
Wielki Meczet Aurangzeba
Do budowy swego meczetu (Dżama Masdżid) cesarz Aurangzeb wykorzystał kolumny hinduskiej świątyni Biseswar, którą uprzednio zrównał z ziemią. 71-metrowe minarety górują nad Gangesem. Przy meczecie stoi uzbrojona straż.
Świątynia Durgi
Durga (Niedostępna) to jedno z imion małżonki Śiwy – bogini Parwati. W czasie świąt składa się jej ofiary z gęsi.
Świątynię zbudowała w XVIII w. maharani Bengalu. Ta mała czerwono-orchowa budowla prezentuje północnoindyjski styl na-gara. Jego charakterystyczną cechą jest dach (,śikhara), który składa się z wielu małych wieżyczek. Mimo iż jest to jedna z najbardziej znanych świątyń Benaresu, niehindusi nie mają tu wstępu. Do wnętrza można zaglądać jedynie z nie zabudowanego dachu.
Świątynię tę nazywa się też Świątynią Małp. Zwierzęta mają tu swoje legowiska, są złośliwe i bardzo śmiałe w stosunku do turystów. Jeśli podejdzie się zbyt blisko, mogą ściągnąć okulary, gryźć i drapać.
Przy świątyni stoi zbiornik z wodą, w którym często kąpią się pielgrzymi.
Świątynia Tulsi Manas
Zbudowana w 1964 r. w stylu śikhary marmurowa świątynia Tulsi Manas (Tulsi Manas Mandir) sąsiaduje ze Świątynią Durgi. Na jej ścianach wyryto wersety i sceny z Ram Ćarit Manas, czyli Rama-jany przełożonej na język hindi przez Tul-siego Dasa (zm. 1623 r.). Ta sanskrycka epopeja opowiada o życiu i czynach księcia Ramy, wcielenia boga Wisznu. Tulsi Das podczas tłumaczenia Ramajany mieszkał w Benaresie.
Na piętrze znajduje się wytwórnia marionetek i dekoracji z indyjskiej mitologii. Szczególnie chętnie odwiedzają ją ci, którzy znają bohaterów Ramajany lub Mahabharaty. Do świątyni Tulsi Manas mają wstęp także niehindusi.
Indyjski Uniwersytet w Benaresie
Indyjski Uniwersytet w Benaresie (Benares Hindu University, BHU) zajmuje powierzchnię 5 km2. Został założony na początku naszego stulecia przez Pandita Ma-lawija z myślą o rozwoju studiów nad sanskrytem, indyjską sztuką, kulturą i muzyką. Na terenie uniwersytetu znajduje się muzeum Bharat Kala Bhawan, prezentujące kolekcję malarstwa miniaturowego i rzeźby z okresu I – XV w. W sali na piętrze wystawione są stare fotografie i mapa Benaresu (otw. codz. 11.00 – 16.00; V-VI, 8.00 -12.30; nd. zamkn.)
Około 20 minut trwa spacer ze świątyni Durgi pod uniwersytet. Z Godaulia można dojechać tu autobusem lub rikszą (6 INR).
Nowa Świątynia Wiśwanath
Nową Świątynię (New Vishvanath Tempie) zbudowali Birlowie, rodzina bogatych przemysłowców, jako replikę oryginalnej świątyni Wiśwanath, zburzonej przez Aurangzeba. Zaprojektował ją Pandit Malawija, nacjonalista indyjski, który dążył do odrodzenia hinduizmu bez różnic kastowych i uprzedzeń. Dlatego też świątynia – w odróżnieniu od innych w Benaresie -otwarta jest dla wszystkich, bez względu na przynależność kastową czy religijną. W świątyni znajduje się linga, symbol Śiwy, a ściany ozdobiono wersetami ze świętych tekstów hinduskich. Spacer spod bram uniwersytetu do świątyni zajmie pół godziny.