KLIMAT
Indie są ogromnym krajem, nic więc dziwnego, że warunki klimatyczne na północy są całkowicie odmienne od tych, jakie spotyka się na południu kraju. Kiedy na nizinach panuje upał, mieszkańcy Ladakhu z utęsknieniem czekają, aż stopnieje śnieg zalegający górskie przełęcze.
Pory roku (w j. hindi)
wiosna wasanta pot. III – poł. V
pora gorąca griśma po). V – poł. VI
pora deszczowa warśa pocz. VI – poł. IX
jesień śarada pot. IX – XI
zima hemanta pot. XI – poł. I
pora chłodna śiśira pot. I – poł. III
W Indiach wyróżniamy zasadniczo tylko trzy pory roku: gorącą, suchą i chłodną. Turyści zamierzający zwiedzić południową lub środkową część Indii powinni przybyć tutaj zimą (XI—II), jeżeli zaś udają się na północ, najlepiej, jeśli odwiedzą te tereny późną wiosną lub latem, czyli od kwietnia do sierpnia (patrz: tablice klimatyczne).
Pora gorąca
Upały na Nizinie Hindustańskiej rozpoczynają się stopniowo od lutego, natomiast w kwietniu i w maju są już bardzo intensywne. Temperatury w środkowej części kraju dochodzą do 45°C, a nawet powyżej – w lipcu w 1994 r. w Delhi zanotowano prawie 50°C! Powietrze jest wówczas gęste i suche, tak że wszystko widzi się jak przez mgłę.
W maju odczuwa się już pierwsze oznaki nadchodzącego monsunu – powietrze staje się wilgotne, pojawiają się krótkotrwałe ulewy i burze, wieją silne wiatry, unoszące tumany kurzu. Upał i wilgoć bardzo niekorzystnie wpływają na samopoczucie turystów, którzy często skarżą się na przemęczenie, osłabienie i stany nerwowego niepokoju.
Nadejście pierwszych upałów jest znakiem, iż czas wyruszyć w góry, najlepiej do Kaszmiru, doliny Kulu, himalajskich ośrodków wypoczynkowych czy do Sikki-mu. Leżące nieco dalej na południu górskie ośrodki, np. Mt Abu w Radżastanie, Matheran w Maharasztrze, Uti i Kodajka-nal wTamilnadzie, nie znajdują się, co prawda, na dużych wysokościach, ale nawet tam można już uniknąć wysokich tem-paratur. Na początku czerwca zazwyczaj topnieje śnieg zalegający przełęcze prowadzące do Ladakhu, tak więc tamtejsze drogi stają się przejezdne. Pora ta sprzyja wycieczkom i wyprawom w góry na terenach północnych.
Pora deszczowa
Monsun nigdy nie pojawia się nagle. Po okresie wielkich upałów, na początku czerwca na południu zaczynają padać deszcze, które stopniowo przesuwają się na północ, tak że na początku lipca pada już w całych Indiach. Niestety, opady te nie przynoszą ochłodzenia, gdyż temperatury nadal są bardzo wysokie, a zalegający drogi kurz powoli zamienia się w grząskie błoto. A jednak ludzie z utęsknieniem oczekują nadejścia pory deszczowej, zwłaszcza rolnicy, którzy wówczas przygotowują pola do zasiewów. Deszcze padają codziennie, jednak nie znaczy to, iż padają nieprzerwanie. Po silnych ulewach następują przejaśnienia i zza chmur wychodzi palące słońce.
Monsun nadciąga zazwyczaj z południowego zachodu. Od czasu do czasu południo-wo-wschodnie wybrzeże nawiedza także inny monsun, który przynosi opady trwające od połowy października do końca grudnia.
Niektóre zakątki Indii są niezwykle piękne w porze deszczowej. Należy do nich bezsprzecznie Radżastan, z malowniczymi pałacami na brzegach jezior. W okresie tym warto też wybrać się na wycieczkę górską na północny zachód Indii, zwłaszcza że sezon wypraw w Himalaje rozpoczyna się w Nepalu dopiero po ustąpieniu monsunu.
Pora deszczowa, która ożywia życie w tym kraju, niestety, jest również przyczyną klęsk żywiołowych, które nieraz pociągają za sobą wiele ofiar w ludziach. Prawie co roku ogromne powodzie pozbawiają tysiące Hindusów dachu nad głową, a występujące z brzegów rzeki zalewają drogi, tory kolejowe i lotniska, co znacznie utrudnia, a czasem wręcz uniemożliwia podróżowanie po kraju.
Pora chłodna
Wycofywanie się monsunu rozpoczyna w październiku najpiękniejszą porę roku w Indiach. Bujna roślinność, przelotne i coraz rzadsze deszcze oraz umiarkowane temperatury przyciągają tutaj rzesze turystów. Kryształowo czyste górskie powietrze sprzyja podziwianiu wspaniałych himalajskich szczytów. W grudniu i styczniu noce na północy kraju stają się coraz chłodniejsze, a w niektórych indyjskich miejscowościach, położonych daleko na północy, np. w dolinie Kulu, panuje prawdziwa ostra zima, wymarzona dla amatorów narciarstwa, którzy mogą tam uprawiać swój ulubiony sport.
Na południowym krańcu półwyspu, gdzie nie występuje pora chłodna, notuje się w tym okresie niewielkie spadki temperatur. Jednak już około lutego upały powracają i bardzo szybko rozpoczyna się tam pora gorąca.