Tkaniny
Włókiennictwo jest jedną z głównych gałęzi przemysłu w Indiach. Aż 40 % produkcji, i pochodzącej od drobnych wytwórców, stanowi tkanina zwanaIdiadi. Na terenie całego kraju rozlokowano państwowe sklepy, zwane Khadi Gramodyog, sprzedające ubrania wykonane z ręcznie tkanych materiałów, a także narzuty na łóżka, obrusy i poszewki.
W Indiach produkuje się wiele gatunków tkanin. W Radźasthanie popularne są ręcznie farbowane tkaniny oraz ciężkie materiały i naszytymi na nie cekinami i koralikami. W Kaszmirze z haftowanych tkanin szyte są koszule i suknie, zaś w dolinie Kullu można kupić przepiękne apaszki oraz szale z koziej wełny. Nakrycia na łóżka i kilimy zphulkari pochodzą zazwyczaj z Pendżabu. Z haftów słynie także miasto Barmer, leżące w pobliżu granicy z Pakistanem, na południowy zachód od Dźajsalmeru w Radźasthanie. Pochodzący z Indonezji batik przyjął się w całym kraju.
Jedwabne sari
Z wyrobu jedwabnych sari słynie Benares. Ten popularny w Indiach ubiór składa się z 5,5-metrowego pasa jedwabiu, jeżeli zaś dołączono do niego bluzkę, tzw. coli, wówczas jego długość dochodzi do 6 m. Tkaninę tę sprzedaje się na wagę, mierząc ją w gramach na metr. Za zwykły jedwab, którego metr nie waży więcej niż 60 g, trzeba zapłacić 3,20 INR za gram. Gram szyfonu, którego na metr wychodzi zazwyczaj 20 g, kosztuje 4,50 INR. Cena sari z tego materiału we wzory może dochodzić nawet do 600 INR. Cienkie sari, takie jak spotyka się w Kanćipuramie, waży ok. 400 g, waga zaś innych może dochodzić do 600 g. Gram „złotego” jedwabiu jerri, jedynego, który nie matowieje, kosztuje 12,50 INR. Lamówka z tej tkaniny o szerokości ponad 1 cm, waży 25 gram i jest warta ok. 320 INR, zaś za 2-centymetrową (35 g) trzeba zapłacić 450 INR. Kwotę tę trzeba oczywiście doliczyć do ceny jedwabiu, który tworzy sari.
Figurki z brązu
Na południu, przy zastosowaniu prastarej technologii, wyrabia się niezwykle delikatne i maleńkie posążki bogów. Najpierw z wosku odlewa się figurkę, a następnie według niej wykonuje się odpowiednią formę. Kiedy wosk się stopi, do formy wlewany jest gorący metal. Gdy zastygnie, rzemieślnik rozbija formę, wydobywając z potłuczonych skorup figurkę boga. Najpopularniejsze są podobizny tańczącego Siwy.
Rzeźba w drewnie
Również na południu rzeźbi się posążki bogów, tym razem z drzewa sandałowego, z palisandra zaś powstają figurki zwierząt, szczególnie słoni. W niektórych ośrodkach wykonywane są meble oraz inne sprzęty domowego użytku, zarówno lakierowane, jak i z surowego drewna. Kaszmir słynie z misternie rzeźbionych parawanów, stolików, szkatułek, tac i podobnych przedmiotów, wykonanych z indyjskiego orzechowca. Zdobią je zazwyczaj ornamenty podobne do tych, które znajdują się na kaszmirskich łodziach mieszkalnych. Równie wspaniałe są drewniane rzeźby w starych świątyniach.
Malarstwo
Prawie wszędzie można kupić reprodukcje przepięknych miniaturowych malowideł. Należy jednak wystrzegać się sprzedawców handlujących antykami, gdyż rzadko oferują autentyczne dzieła. Warto także zwrócić uwagę na jakość danej miniatury oraz na jej cenę, a także obejrzeć ich więcej, aby nie wydać pieniędzy na bezwartościowy przedmiot.
Antyki
Dzieła sztuki, liczące sobie więcej niż 100 lat, nie mogą być wywożone z Indii bez świadectwa rozliczenia eksportowego. Turyści, którzy nie są pewni, czy zakupione przez nich przedmioty będą zaklasyfikowane jako antyki, powinni skontaktować się z jedną z poniższych instytucji:
Bombaj
Superintending Archaeologist, Antiquities, Archaeological Survey of India, Sion Fort
Kalkuta
Superintending Archaeologist, Eastern Circle, Archaeological Survey of India, Narayani Bldg, Brabourne Rd
Delhi
Director, Antiquities, Archaeological Survey of India, Janpath
Kaszmir (Srinagar)
Superintending Archaeologist, Frontier Circle, Archaeological Survey of India, Minto Bridge Madras
Superintending Archaeologist, Southern Circle, Archaeological Survey of India, Fort St George
Inne pamiątki
Turyści często zabierają ze sobą do kraju kawałki marmurowych mozaik z Agry, przypominające im piękno Tadż Mahal. Wyrabia się z nich także większe przedmioty, na przykład szkatułki.
Od wielu lat jedną z największych atrakcji turystycznych Indii była muzyka, chociaż obecnie coraz mniej turystów kupuje indyjskie instrumenty, takie jak sitara czy tabla. O wiele mniej kłopotu sprawiają kasety i płyty z nagraniami hinduskiej muzyki. Nie brak tutaj i płyt z muzyką zachodnią. Pod tym względem ulice indyjskich miast przypominają stoiska w Bangkoku, Bali lub Singapurze. Trzeba pamiętać, że większość tych kaset przegrywana jest nielegalnie, a jakość nagrań pozostawia wiele do życzenia. Za kasetę zazwyczaj trzeba zapłacić 50 INR.
W indyjskich sklepach obuwniczych nie brak solidnych i tanich butów w stylu zachodnim. Dobra jakościowo para męskiego obuwia kosztuje ok. 1000 INR, a więc dużo mniej niż na Zachodzie.
Rzeczy do sprzedania
W Indiach można sprzedać prawie wszystko, co pochodzi z Europy, jednak najmniejszym uznaniem cieszą się tutaj kamery, magnetofony i sprzęt wideo. Rynek indyjski jest po prostu zalany tymi artykułami. Poza tym celnicy często wpisują do paszportu, że turysta wwozi do kraju sprzęt elektroniczny. Jeżeli jednak koniecznie trzeba coś sprzedać, najlepiej niech będzie to whisky, której często poszukuje się na bazarach w Kalkucie, Delhi czy Madrasie.